مراحل پاسخ التهابی

حضور سلولهای التهابی در بافت مراحل مختلفی دارد که به ترتیب به شرح زیر: 
1.شناسایی عامل آسیب رسان   2.فراخوان لکوسیت ها    ۳ .برداشت عامل مضر   4. کنترل پاسخ التهابی    ۵. ترمیم و بهبودی
 

علائم بالینی التهاب

وقتی در بافتی التهابی ایجاد می شود یک سری علائم بالینی ظاهری رخ می‌دهد و با توجه به آنها در بالین، التهاب یا عدم وجود آن را تشخیص می دهیم .علائمی مانند قرمزی(erythema یا Redness) حالت التهابی و اینکه وقتی دست به بافت میزنیم احساس می‌کنیم ملتهب است و نسبت به بافت مجاورش سایز بزرگتر به نظر می‌رسد و داغ شده است،درد دارد،اگر در منطقه ای باشد که تحرک دارد مثل زانو، آرنج و بند انگشتان دست متوجه می شویم که حرکت و فعالیت بافت نیز آسیب دیده است . به طور کلی ۵ علامت عمده مشاهده می‌شود: قرمزی، حالت التهابی، گرما، درد و کاهش فعالیت بافت نسبت به قبل از التهاب.
 

انواع التهاب

التهابی که در بافت ایجاد می‌شود از نظر شکلی که ایجاد می شود (pattern) دو حالت دارد:
۱.التهاب حاد (Acute Inflammation): التهاب حاد معمولاً سریع ( در حد چند ساعت )ایجاد می شود و ومدتی که سلول های التهابی را در این نوع التهاب در بافت مشاهده می‌کنیم (duration) کوتاه است و ممکن است چند روز باشد. همراه با سلول های التهابی مایع و پروتئین های پلاسمایی میز از داخل رگ خارج می شوند وleakage  پیدا می کنند و وارد منطقه ی التهاب می شوند. سلول التهابی که در این منطقه حضور پر رنگی دارد، نوتروفیل است.
۲. التهاب مزمن(chronic Inflammation): التهاب مزمن نسبت به التهاب حاد مدت زمان طولانی تری دارد سلول‌های التهابی که در بافت حضور دارند ممکن است حتی تا ماه ها و سال ها هم حضور پررنگی داشته باشند و تجمع سلول های التهابی که عمدتاً لنفوسیتها و ماکروفاژ ها هستند در بافت دیده می شود.
سلول های التهابی اشکال مختلفی دارند؛ مثلاً نوتروفیل ها معمولاً هسته‌ای چند لوبه دارند (2-6لوبه ) و عمدتاً در زیر میکروسکوپ هسته‌ی نوتروفیل ها ۳ لوبه اند. لنفوسیت ها معمولاً یک هسته بزرگ به همراه سیتوپلاسم کمی دارند که در حاشیه و اطراف هسته قرار گرفته است .مونوسیت ها نیز تک هسته ای اند ولی نسبت به لنفوسیت ها سیتوپلاسم گسترده‌تری دارند.

اجزای پاسخ التهابی

در حالت عادی که رگ خونی از میان بافت همبندی رد می شود،در داخل رگ یکسری سلول های التهابی از جمله: لنفوسیت ها، نوتروفیل ها،مونوسیت ها،ائوزینوفیل ها،بازوفیل ها وجود دارند.در بافت همبند نیز سلول های التهابی مثل ماکروفاژها و ماست سل ها وجود دارند. وقتی یک عامل آسیب‌رسان یا ایجاد کننده التهاب وارد بافت می شود،سلول های التهابی از داخل رگ و از بین سلول‌های پوشاننده ی رگ(سلول های اندوتلیوم)رد می شوند و وارد منطقه ی التهاب می شوند.

التهاب

التهاب مکانیسمی برای حذف عامل آسیب رسان و آزار دهنده ای است که وارد بدن شده می‌تواند به بدن و سلول ها آسیب برساند. التهاب می‌تواند به شکل های مختلفی باشد مثل جسم خارجی، نیش حشره ،تروما یا ضربه‌ای که به بافت وارد می‌شود، باکتری، ویروس ،انگل و… . با ورود این عامل به بدن پاسخ التهابی یا Inflamation  ایجاد می شود. هدف از Inflamation حذف عامل آسیب رسان است، که وارد بافت شده است. در پزشکی برای بیان التهاب یک بافت به آن پسوند"itis"اضافه می کنیم به عنوان مثال: Appendicitis(التهاب در آپاندیس)،Gastritis(التهاب در معده) و… . در حقیقت التهاب پاسخ محافظت کننده در برابر حذف عامل آسیب رسان است و معمولاً به دنبال التهاب یکسری وقایع  اتفاق می افتد که منجر به بهبودی و بازسازی بافت می شود و این روند بهبودی و بازسازی بافت را "ترمیم" می گوییم. هرچند در بافت به دنبال التهاب پدیده ترمیم رخ می دهد اما هم التهاب و هم پدیده ترمیم می‌تواند یک پتانسیل آسیب به بافت را به همراه داشته باشد و التهابی که وارد بافت می شود بعد از بین بردن عامل آسیب رسان،می‌تواند زمینه ساز یکسری  بیماری های التهابی باشد. هدف واکنش های التهابی و مولکول های دفاعی میزبان این است که عامل اسیب رسان را در بافت حذف کنند. معمولاً سلول های التهابی یا گلبول های سفید ( لکوسیت) پروتئین های پلاسما عواملی هستند که جهت از بین بردن عامل آسیب رسان از گردش خون به بافت می آیند.