اجزای پاسخ التهابی

در حالت عادی که رگ خونی از میان بافت همبندی رد می شود،در داخل رگ یکسری سلول های التهابی از جمله: لنفوسیت ها، نوتروفیل ها،مونوسیت ها،ائوزینوفیل ها،بازوفیل ها وجود دارند.در بافت همبند نیز سلول های التهابی مثل ماکروفاژها و ماست سل ها وجود دارند. وقتی یک عامل آسیب‌رسان یا ایجاد کننده التهاب وارد بافت می شود،سلول های التهابی از داخل رگ و از بین سلول‌های پوشاننده ی رگ(سلول های اندوتلیوم)رد می شوند و وارد منطقه ی التهاب می شوند.

التهاب

التهاب مکانیسمی برای حذف عامل آسیب رسان و آزار دهنده ای است که وارد بدن شده می‌تواند به بدن و سلول ها آسیب برساند. التهاب می‌تواند به شکل های مختلفی باشد مثل جسم خارجی، نیش حشره ،تروما یا ضربه‌ای که به بافت وارد می‌شود، باکتری، ویروس ،انگل و… . با ورود این عامل به بدن پاسخ التهابی یا Inflamation  ایجاد می شود. هدف از Inflamation حذف عامل آسیب رسان است، که وارد بافت شده است. در پزشکی برای بیان التهاب یک بافت به آن پسوند"itis"اضافه می کنیم به عنوان مثال: Appendicitis(التهاب در آپاندیس)،Gastritis(التهاب در معده) و… . در حقیقت التهاب پاسخ محافظت کننده در برابر حذف عامل آسیب رسان است و معمولاً به دنبال التهاب یکسری وقایع  اتفاق می افتد که منجر به بهبودی و بازسازی بافت می شود و این روند بهبودی و بازسازی بافت را "ترمیم" می گوییم. هرچند در بافت به دنبال التهاب پدیده ترمیم رخ می دهد اما هم التهاب و هم پدیده ترمیم می‌تواند یک پتانسیل آسیب به بافت را به همراه داشته باشد و التهابی که وارد بافت می شود بعد از بین بردن عامل آسیب رسان،می‌تواند زمینه ساز یکسری  بیماری های التهابی باشد. هدف واکنش های التهابی و مولکول های دفاعی میزبان این است که عامل اسیب رسان را در بافت حذف کنند. معمولاً سلول های التهابی یا گلبول های سفید ( لکوسیت) پروتئین های پلاسما عواملی هستند که جهت از بین بردن عامل آسیب رسان از گردش خون به بافت می آیند.